Kilka dni temu ze stronach zespołu dr. inż. Macieja Laska umieszczone zostało nagranie astrofizyka z Uniwersytetu w Toronto, prof. Pawła Artymowicza, w którym stwierdził on, że modelowanie przeprowadzone przez zespół dr. Andrzeja Morki z WAT potwierdziło, że w wypadku uderzenia skrzydła samolotu Tu-154M w brzozę pień drzewa rozerwie skrzydło na całej jego szerokości. Modelowanie przeprowadzone zostało za pomocą opragramowania LS-DYNA, tego samego za pomocą którego badał ten problem zespół prof. Wiesława Biniendy z Uniwersytetu w Akron oraz dr inż. Grzegorz Szuladziński. Jak stwierdził prof. Artymowicz z symulacji zespołu dr. Morki wynika, że skrzydło nie mogło przetrwać zderzenia z brzozą - jest ono rozrywane na całej swojej szerokości. Prof. Artymowicz przedstawił także sugestywną animację tego procesu, którą dr Morka prezentował już w okolicach I konferencji smoleńskiej:
Zwracam uwagę na nieuwzględnienie w symulacji dr. Morka kąta pochylenia skrzydła. Niewidoczne są także podłużnice. Nie wiadomo również, jak długi fragment skrzydła był modelowany.
W kolejnych zdaniach prof. Artymowicz dodaje, że brzoza modelowana była jako całkowicie nieodkształcalna, czyli jak to barwnie określił prof. Artymowicz była ona "supermocna". Wynika z tego, że brzoza faktycznie może rozerwać skrzydło - pod warunkiem, że była ona pancerna. Świadczy to o zaskakującym zbliżeniu stanowisk oponentów w kwestii problemu zderzenia skrzydła z brzozą. Z symulacji zespołu prof. Biniendy wynika, że brzoza modelowana zgodnie ze swoimi mechanicznymi parametrami polegnie w starciu ze skrzydłem tupolewa. Jak potwierdził prof. Artymowicz z symulacji zespołu dr Morki wynika, że nieodkształcalna, "supermocna" brzoza jest w stanie zniszczyć skrzydło.
Wniosek: aby rozerwać skrzydło brzoza faktycznie musiałaby być pancerna.
